The Ten Commandments Of His Royal Badness

Een Top Tien Favoriete Liedjes van Prince, met bijsluiter.

Klinkt als: een masterclass in musicology.

Leest als: een leerling in paarse regen.

Van de nummers die je niet al kunt dromen, zul je in sommige gevallen de juiste versies even zelf moeten achterhalen. Zie deze brakke youtube linkjes vooral als glimmende teasers richting de ware diamanten en parels.

I Would Die For U

1998. Net begonnen aan de Pop-O-Matic in Tivoli. Of ik bij het verrassingsoptreden van Prince wou draaien? Of ik WAT? Er was die avond geen gastenlijst en alleen mensen die moesten werken konden naar het concert. Resident dj Carlton stond de vloer te boenen. Als blikken konden doden, dan was ik die avond volkomen terecht naar een koud en eenzaam graf verbannen. In plaats daarvan stond ik te stralen achter de draaitafels. In Rotterdam mocht dj Bootsy Paul alleen maar nummers van één (!) door Prince aangeleverde cd draaien. Wij hadden het beter getroffen. Er was een lijntje aangelegd van het Balkon van Tivoli naar de booth. Als Prince (die avond voortdurend door alle betrokkenen ‘The Bossman’ genoemd) iets niet beviel, kon hij zijn wensen doorbellen naar ons. Van de zenuwen (en de alcohol) draaide -één van mijn muzikaal mentoren in die dagen- dj Jr. Bach twee keer hetzelfde nummer (Cheryl Lynn – Got To Be Real) in een kwartier. De telefoon ging niet. Misschien was Prince nog aan het ping pongen met Lenny Kravitz? Even schoot het door mijn hoofd om How Come U Don’t Call Me te draaien, maar daar gingen de lichten al. Net als met andere dromen, herinner ik me verder nog maar heel weinig van die avond. De setlist van het concert, wat ik precies gedraaid heb, het was allemaal één gelukzalige blur.

No need to worry. No need to cry. Prince stierf in Tivoli al een beetje, voor ons allemaal. And we don’t have to wonder why.

Controversy (Long Version)

Alles bij Prince is overtuiging. Hij is kleiner dan Edith Piaf en toch de meest begeerde artiest uit zijn dagen. Toen ik hem voor het laatst zag was ik zo onder de indruk van het aan geen enkel spoor van ouderdom onderhevig zijnde optreden, dat ik zelfs geloofde dat zijn (overduidelijke) pruik voor de volle honderd procent natuurlijk was. Gelukkig helpt google tegen iedere vorm van naïviteit.

Zoektermen: ‘Does Prince have a wig?’

Eerste hit: ‘Prince does not have a wig, he has many wigs’.

Maar het sterkste staaltje overtuigingskracht is toch wel de lange versie van Controversy en met ergens halverwege een sexy Onze Vader. Ik herhaal, een sexy Onze Vader.

17 Days

B-kant van When Doves Cry én Girls & Boys. Een beetje Prince fan kent natuurlijk ook de volledige titel hé! 17 Days (The rain will come down, then U will have 2 choose. If U believe, look 2 the dawn and U shall never lose). Het nummer was eigenlijk geschreven voor Vanity 6, maar toen Vanity uit de paarse familie stapte, besloot Prince het zelf uit te brengen. De voor zijn doen wat duistere beat staat nog steeds overeind op iedere dansvloer.

Erotic City (12″ versie)

Nijmegen Rock City? Nijmegen Erotic City! Deze plaat is onlosmakelijk verbonden aan de discotheek waar ik alles heb mogen leren. Ja, alles ja. In De Swing in Nijmegen werd deze b-kant van Let’s Go Crazy (en later ook de b-kant van de 12″ versie van Girls & Boys en weer later een cd single) bijna wekelijks gedraaid. Als dit opstond was de wereld voor even één grote dansvloer. Ik genoot van alle cliché’s die daarbij hoorden. De blacklights, de discobollen, de rookmachines, zelfs de ijsklontjes in de glazen van de portiers schudden van plezier wanneer deze monstergroove opstond. Ik zie de kenmerkende dansjes van vaste bezoekers als Bolle Jan of De Lachende Hazewind nog zo voor me.

Poplife

Around The World In A Day is onterecht nogal verguisd. Noem mij nog tien albums met daarop vier tijdloze anthems als Paisley Park, Raspberry Barret, The Ladder en Pop Life? Ik zou het heel fijn vinden wanneer iemand met een beetje ducktape een speakertje aan mijn grafsteen zou willen plakken. Daaruit moet dan non stop het nummer Poplife schallen.

Pop life, everybody needs a thrill. Pop life, we all got a space to fill.

The Beautiful Ones

‘You should hear me play piano’ zingt Morrissey in The Queen Is Dead. Twee jaar geleden haalde Prince in de Ziggodome  tot op de millimeter nauwkeurig elke zelfspot uit deze tekstregel en leek hij op het einde van zijn optreden nog even te willen bewijzen dat een hal van 17.000 mensen ook heus wel in een intieme nachtclub kan veranderen wanneer hij daartoe besluit. Wat volgde is een adembenemende medley (een medley for ****s sake!!) met als hoogtepunten het voluit gezongen How Come You Don’t Call Me en -The Beautiful Ones. Pistool op hoofd dan wel mes op keel ging ik voor The Beautiful Ones als zijn aller aller mooiste nummer. De down-but-not-out sentimenten. De maffe 80s productie die (net als bij The Smiths) een perfect popliedje in een heel eigen universum plaatst. En dan die vocale climax op het eind.

Do you want me? YES I DO!

Diamonds & Pearls

Hoe is het mogelijk, zoveel kitsch op elkaar stapelen met zo’n soulcrushing ballade als resultaat? Op mijn zestiende stond ik dankzij kilo’s geplukte kersen vooraan toen de Diamonds & Pearls tour Maastricht aandeed. Ik hield van gitaarbands, maar zo had ik nog nooit iemand gitaar zien spelen. In plaats van een humeurige krust verstopt achter lang haar stond daar een sprookjesfiguur bovenop een grote, witte piano de hormonen uit mijn weke puberlichaam te spelen. Seks was niet langer meer iets uit boekjes.

Mountains (12″ versie)

Downtempo discogospel, jawel! Mountains had zo op de geweldige Too Slow To Disco compilaties gekund. Het was de tweede single van het album Parade en het nummer onder de aftiteling van Under The Cherry Moon. Voor zijn films hoeven geen postume Oscars uitgereikt te worden, maar in dit artikel van Pitchfork staan wel een paar geweldige passages over de opnames van Purple Rain en de Minneapolis clubscene. Leestip!

When You Were Mine

Zijn naam is Prince. En hij is funky. Maar ook poppy. En als de tijdsgeest dat van hem vraagt net zo makkelijk een eenpersoons wave band. When You Were Mine had prima door The Cars of The Cure geschreven kunnen zijn. Al zie ik Robert Smith niet zo snel zijn vrouw sinds jaar en dag delen met al zijn vrienden.

If I Was Your Girlfriend

Misschien is het het sentiment dat bij deze dagen hoort, maar een completer album dan Sign O’ The Times kan ik even niet verzinnen. Het huist meer levensmiddelen dan welke supermarkt dan ook. AllMusic zegt over het album: “It’s fearless, eclectic, and defiantly messy. Prince’s Sign ‘O’ the Times falls into the tradition of tremendous, chaotic double albums like Sgt. Pepper, Exile on Main St. and London Calling — albums that are fantastic because of their overreach, their great sprawl. In its own roundabout way, Sign ‘O’ the Times is the sound of the late ’80s. It’s the sound of the good times collapsing and how all that doubt and fear can be ignored if you just dance those problems away”.

Het titelnummer, The Ballad Of Dorothy Parker, Hot Thing, I Could Never Take The Place Of Your Man, ik had zoveel nummers kunnen kiezen voor deze Top Tien, maar de woorden aan het einde gaven de doorslag:

We try to imagine what silence looks like.