Als beloning voor een ochtend opruimen gewoon zomaar de posters van mijn eerste twee zelf georganiseerde feestjes!
Bij de allereerste dacht ik nog dat het cool was om een naam te hebben als organisatie (een naam voor het feest zelf was blijkbaar te veel moeite). Vans en De Waaghals sponsorden allebei voor vijftig gulden. Voor de rest van het geld deed ik mee aan Lingo (al gebiedt eerlijkheid te zeggen, dat ik met slechts een paraplu weer thuis kwam).
DJ Skelter bleek de beste van ons allemaal en zou later volledig terecht de wereld veroveren als Piet Parra. En oh, twee dagen voor het feest had ik bij een optreden van Nicotine net zo lang staan wachten totdat held ShyRock (later Postmen) naar de wc zou gaan, om hem vervolgens aan de pismuur zo nonchalant mogelijk te vragen of ie zou willen MC-en in 042. Was het de ongemakkelijke setting waar hij vanaf wou? Mijn nerveuze hoofd? Hij zei meteen ja!
042 werd Doornroosje. Hip Hop Party werd The Show. Me, myself & I werd Martijn Bach, Kai Veltman & ik en Shy-Rock de vaste host. Voor de eerste editie van The Show hadden we The Scratch Perverts geboekt. Op de dag zelf stond ik om twaalf uur ’s middags sterke drank, drugs en betaalde liefde te regelen. Dag puberteit. Welkom wondere wereld van feestjes en draaien. Mijn slechtste gewoontes zijn nog steeds paracetamol en halfvolle chocomel, maar van de rock ’n roll zal ik nooit meer kunnen afkicken…
Laat een reactie achter