Verkoopcijfers, streams, radio-airplay, allemaal leuk en aardig maar de echte lakmoesproef voor hoe goed een liedje nou écht is, blijft natuurlijk de dansvloer. De dag dat OK Computer van Radiohead uitkwam draaide ik zeven nummers van het album in Discotheek De Swing te Nijmegen. Portier Percy vond het helemaal niks en bepaald niet ieder nummer bleek een billenschudder op de dansvloer, maar de beste recensie van het album werd die avond geschreven, met Karma Police als ultieme volksmenner van de toen nog heersende linkse kerk.
Nou weet ik niet of de nieuwe Gorillaz een OK Computer of To Pimp A Butterfly gaat zijn, maar vlak voordat de poorten van de Pop-O-Matic open gingen vannacht, lagen er ineens vier nieuwe nummers op de digitale deurmat. Uiteraard heb ik ze alle vier prime time gedraaid. Juist in bange dagen voor Britpop, indie en rock ’n roll moet je je helden koesteren. Uiteraard heb ik een en ander voorzien van wat onvermijdelijke mededelingsdrang.
Aldus, de nieuwe Gorillaz-liedjes gerecenseerd, volgens de wetten van de dansvloer:
We Got The Power 5
Over de ingebouwde speakertjes van mijn exploderende laptop viel vooral het geweldige koortje en dito medewerking van Noel Gallagher (!) en Jehnny van Savages op. Over het dikke soundsytsem van De Ronda domineerden toch vooral behoorlijk zware beats, die de soul voor mijn gevoel wat uit het nummer beukten.
Saturn Barz 7
Hier had ik dan weer wat minder van verwacht. Prima albumtrack, maar in eerste instantie was het voor mij toch meer de bijbehorende videoclip die opviel. Op de dansvloer was het juist de productie en de lome, typisch Brits achteroverleunende backbeat die zorgde voor een tevreden deinende massa.
Ascension 8,5
Alles wat Vince Staples aanraakt verandert op de dansvloer in goud. Ascension voelt als het poppy broertje van Bakpak. Killertune en intstant vloervuller, ook voor mensen die het nog niet kennen. Higher!
Andromeda 8,5
Omdat Pitchfork het een 8,6 gegeven zou hebben, staat deze op 1. Net als On Melancholy Hill is dit understated disco op haar mooist. Elke keer als Damon de danvloer ‘Good Times, Good Times, Good Times’ toefluisterde, kneep ik mezelf even in de arm. Wat een baan.
Laat een reactie achter