De eerste Pop-O-Matic van een nieuwe tijd. Een avond die ik niet snel ga vergeten. Om duizend redenen. Maar één ervan was de ode die ik gemaakt had aan alle collega’s, dansers en tevreden toekijkers. Als je het in je onderbroek achter de laptop verzint, dan hoop je maar dat het op een bepaalde manier landt. En als dat dan ook daadwerkelijk gebeurt…
damn te groot om te embedden, maar hierop klikken kan ook
Laat een reactie achter