Wait for it. Dit sprookje wil ik graag helemaal uitblazen! Wat was het mooi zaterdagnacht op ESNS
De dansers. De performers. De visuals. Het gigantische doek dat over het publiek getrokken werd. Ja, LOVE IS ALL is een avond van Joost van Bellen en mij samen. Maar waar ik mijn hele leven lang monomaan bezig ben met enkel dat ene juiste liedje op dat ene juiste moment, ziet hij een heel circus aan mogelijkheden. Wat een kick om daar als iemand die een t-shirt met een print erop al extravagant vindt aan deel te mogen nemen.
Genoten van het zenuwachtige begin. Genoten van het moment dat het erin schoot. Genoten van de extase aan het eind. Genoten van het teamwork met een bus vol productie- en paradijsvogels. Genoten van collega’s uit het Utrechtse nachtleven die ter plekke aanboden om ook even een uurtje in een berenpak te paraderen. Genoten van het keurige rijtje van bezoekers dat even een knuffel kwam halen na de laatste plaat.
Maar het aller aller aller mooiste moment ontstijgt deze avond op een wijze waar nauwelijks woorden voor zijn. Toch ga ik ze proberen te vinden. Een aantal jaar geleden was ik betrokken bij de gezinshereniging van een aantal Syrische vluchtelingen. En ook bij het huwelijk van de jongste twee, die op die manier samen hun leven hier op konden bouwen. Ver weg van alle ellende. Ze vonden hun eigen voeten. Hun eigen pad. In Groningen. We hadden al even geen contact meer gehad en gisteren stonden ze ineens juichend en zuipend op de dansvloer. Excusez le mot, zuipen, maar in hun verhaal is dat woord een absolute geuzenterm.
Man man. Dat een avond die je samen -ik geef toe, nogal pretentieus- begint als statement tegen cynisme zó zou eindigen. Stil van.
Love really is all 
*9 april de volgende editie in Paradiso
Laat een reactie achter