De eerste keer dat ik Tannhaüser van Wagner hoorde, was de eerste keer dat de alles verpletterende superkrachten van klassieke muziek tot me door drongen. Broken Face van de Pixies, daarna Welcome to the Terrordome van Public Enemy om het vervolgens af te toppen met een mopje Wagner. Met terugwerkende kracht begrijp ik het wanhopig hoofdschudden van mijn moeder een stuk beter. Maar toen was er geen keuze. Muziek luisteren alsof je leven ervan afhangt. Verheug me erop dit in twee weken over te mogen doen samen met het Radio Filharmonisch Orkest tijdens Pieces
Laat een reactie achter