Zouden er nummers bestaan die je eindeloos kunt horen zonder er ooit genoeg van te krijgen? De weg naar ooit is lang, maar ik ben inmiddels aardig onderweg in een veldexperiment om deze vraag te kunnen beantwoorden. Een half jaar lang om precies te zijn. Sinds de eerste keer dat ik het liedje The Bean van Nagasaki Swim hoorde. Dat toetsen themaatje! Het is vederlicht, maar zo effectief. Er zijn geen spieren nodig om de luisteraar op te tillen. Dat is iets wat voor mij als dj ook een stelregel blijft. Energie is zoveel meer dan knaldrang. Het maakt dit liedje en wat het met me doet zo inspirerend. De meeste nummers die je niet uit je kop krijgt zijn irritant, maar dit thema wordt een metgezel. En dan hebben we alleen nog maar geneuried!
I was proud of myself for a minute
Deze zin uit de songtekst van The Bean komt iedere keer opnieuw aan. Zoals “and if you have five seconds to spare, then I’ll tell you the story of my life” uit Half A Person van The Smiths ook altijd maar weer raak is. De spaarzame momenten van bravoure waarin het leven moet gebeuren. Knipper met je ogen en het is weg. Het past naadloos in het jaar waarin de zin geschreven is. Zoekt en gij zult vinden, is van een andere tijd. Maar zolang als dit liedje ons op blijft tillen, zijn we in ieder geval niet alleen. Ik zet ‘m maar weer eens op. Klaar om het veldexperiment tot het bittere eind uit te zitten.
Laat een reactie achter