Pamflet Linkse Kerk

Kameraad!

Bij deze een begeleidend schrijven aangaande De Linkse Kerk. Enkele te kraken noten.

Het zit zo:

Er is een feest. Dat heet De Linkse Kerk. En we zijn dan wel totaal dwaas, maar niet geheel onwetend. Zo’n naam is wat ze in de tv- en radiowereld een tune-out factor noemen. De Linkse Kerk betreed je net zo graag als een onderbroek vol schaamhaar.

Maar waarom eigenlijk?

Wanneer zijn we ons gaan schamen voor een paar basale sociale waarden?

Ik ben geen Bas Heijne, dus zal hier nu niet een puntgave maatschappij-filosofische verhandeling afsteken. Wel wil ik graag vertellen over de eerste keer dat ik zelf de haat jegens de vermeende Gutmensch heb ervaren. Dat was toen ik samen met mijn vriendin Nanja besloot om voor een aantal Syrische vluchtelingen te gaan koken. De oorlog in Syrië hield letterlijk op een ver-van-mijn-bed-show te zijn toen er vijfhonderd vluchtelingen hemelsbreed achthonderd meter bij mij vandaan op een stretcher in een hal gestald werden. Dankzij het Utrechts initiatief Come And Eat vonden wij een vorm om onze zorgen in daden om te zetten. Nou ja daden, een studentenpasta te koken. Het is zo banaal dat je je er bijna voor geneert. Maar daar zit nou precies de crux. Je hoeft niet in een jeep richting Midden Oosten te springen om iets te kunnen betekenen. Je koopt een extra potje pesto. En laat de spek staan.

Het resultaat is een hele hoop vijanden voor heel even en een paar vrienden voor het leven.

RTV Utrecht besloot naar aanleiding van een Facebookpost hierover bij mij te komen filmen. Het papieren hekje was nu natuurlijk helemaal van de plaatselijke populisme-dam. We waren vieze linkse honden die ons land kapot maakten. Op zijn gunstigst. Wat ik daaraan over gehouden heb, is dat als er dan toch gepolariseerd moet worden, ik wel weet waar ik sta. Liever een broek vol schaamhaar dan een cynische, argwanende, agressieve, Wilhelmus-zingende cultuurbewaker.

De Linkse Kerk is de geuzennaam voor een dansavond die alle tune-out factoren graag een plek geeft. Dat geldt niet alleen voor de bezoekers, maar vooral voor de platen. Want, nee, ik weet niet of we de ware outcasts gaan bereiken met deze avond. Het is iets wat ik enorm mis in het uitgaansleven, in de clubs van de laatste jaren, maar ook in de poppodia. De eenlingen. De mensen waarvan je je afvraagt waar ze na sluitingstijd naar toe gaan? Gaan ze überhaupt ergens naar toe? De mensen waarvan je blij bent dat ze in ieder geval voor even ergens geweest waren. Uitgaan is duurder geworden, ook in TivoliVredenburg. Maar, nog belangrijker denk ik, avonden zijn uniformer. Tot op de millimeter op doelgroepen afgestemd. Dat gaan wij niet natuurlijk in een klap veranderen. Wat we wel kunnen veranderen is de USB stick vol algoritmes. Joost van Bellen, Michiel Peeters, VJ Switchdoctor en ik verheugen ons erop om de grenzen van de rock ‘n roll gedachte te verkennen. Boze hip hop, electronic mayhem, puike punk en schaamteloze liefde. Zoals mijn nichtje en tevens hartendief in haar vroege tienerjaren altijd riep: spice up your life or die trying!

In de modderstroom van de cowboy en indianen klucht heeft ook De Linkse Kerk er flink van langs gekregen. Ik heb werkelijk waar geen idee wat er zaterdag gaat gebeuren. Een romantische revolutie. Een apocalyptisch fiasco. We staan geprogrammeerd na het Faal Festival, dus de sterren staan sowieso goed. Tune in of tune out? Hoe dan ook met een big bang!

Ik wil je graag uitnodigen voor 3 Maart. De Linkse Kerk in TivoliVredenburg.

Alle Gutmenschen werden Brüder,

Xp